Feestjes

En dan zijn er ook nog de andere feestjes. Jubilea, huwelijken, reünies en dergelijke. Bij ons was het eerste feest in die tijd een huwelijksfeest in Holland waarbij we waren uitgenodigd. We zijn toen gegaan wat ons een klein kapitaaltje heeft gekost. Het volgende feest daarna hebben we netjes voor bedankt. Wij konden, en wilden, tenminste niet iedere keer weer zoveel geld uitgeven. We moesten keuzes maken. En het kwam er bij ons op neer dat we meestal niet gingen. En dat vond en vind ik best vervelend. Wanneer je zus vijftig wordt of je beste vrienden een feest geven voor een huwelijksjubileum dan wil je daar toch eigenlijk bij zijn. En wij zijn nu ook op een leeftijd dat er een hoop te doen is. Wij, Andre en ik, zijn beiden 50 geworden en dus zijn de meesten van onze vrienden dat ook.
Andersom is het ook zo dat er, net als bij de verjaardagen bij jouzelf ook niet veel van je familie en oude vrienden zullen verschijnen op jouw feestjes. Want dan moeten zij in de buidel tasten voor in elk geval een vliegtuigticket. Wij hebben het gastenverblijf, dus onderdak is niet de grootste kostenpost, maar meestal hebben gasten wel een beetje een vakantiegevoel en willen ze dingen doen en blijven ze wat langer.

Wij hebben hier inmiddels één zo'n feest achter de rug. Andre's 50ste verjaardag. En er waren, naast onze Canadeze vrienden slechts drie gasten uit Nederland! Bedroevend weinig!
Mijn 50ste verjaardag vieren we over een paar weken samen met ons 25-jarig huwelijksfeest. En dan komen er gelukkig veel meer familieleden deze kant op. Dat vind ik toch wel heel fijn!

In Canada wonen, werken en leven is genieten maar er zijn dus wel enkele mindere kanten aan het bestaan als emigrant. De feesten zijn niet vanzelfsprekend leuk. Sommigen moet je missen en bij andere gelegenheden moet je soms je teleurstelling over het gebrek aan geliefde aanwezigen inslikken.

Verjaardagen

Verjaardagen zijn plotseling heel anders wanneer je bent geëmigreerd.
Voor mijzelf maakte het niet zoveel uit dat ik nu heel weinig of geen visite had voor mijn verjaardag, maar de kinderen waren er in het begin niet zo blij mee!
Natuurlijk hadden ze naderhand altijd hun partijtjes voor vriendjes maar dat woog niet echt op tegen de 'saaie' feestjes op de dag zelf zonder ooms en tantes en opa en oma's en wie al niet meer.
Kaarsjes uit blazen met alleen je broer, zus en vader en moeder als getuigen is niet echt leuk, wanneer je gewend bent aan hele hordes toeschouwers voor dat gebeuren. Veel minder cadeautjes! Geen nichtjes en neefjes om mee te spelen na het taart eten...nee, de kinderen waren niet onder de indruk! En dan als moeder (en vader) moet je echt oppassen dat 'het schuldgevoel' niet om de hoek komt kijken. Het gevoel van 'wat heb ik ze aangedaan door ze hierheen te slepen?'
Wij losten het verjaardags'probleem' later meestal op door lekker uit eten te gaan, of naar de film of iets dergelijks. En alles went natuurlijk!
En eerlijk is eerlijk, niet naar iedere verjaardag hoeven, wanneer je een grote familie hebt zoals wij hebben, is best wel eens prettig!
Hoewel ik ook wel eens wenste dat ik erbij kon zijn. Vooral als het speciale verjaardagen waren!