De eerste schooldag

We hadden de week daarvoor de school al een keertje bezocht en kennis gemaakt met de meesters en juffen, dus helemaal onbekend was het niet voor de kinderen.
Toch was het reuze spannend!
Voor het eerst ook met de schoolbus mee. Die schoolbus is heel erg handig en goed geregeld. Vantevoren krijg je het schema en weet je hoe laat de kinderen klaar moeten staan. Je betaalt er niet voor, als je tenminste gebruik maakt van de toegewezen public school, zodat je in de juiste area woont. Het ligt wat anders voor de private schools denk ik. Wij hebben gekozen voor het public school system omdat de school in ons gebied heel goed over kwam bij ons en we geen redenen hebben op religieus vlak om voor een christelijke of katholieke school te kiezen. Voordeel is dat de school je geen geld kost! Ja, je betaalt bij je property belasting een deel voor het schoolsysteem maar dat moet je toch. En de bussen hoeft ook niet (extra) voor betaald te worden. Goed geregeld vinden wij!

(de foto is niet van die tijd, deze heb ik vorig jaar nog genomen)

De eerste dag school was voor de kinderen behoorlijk vermoeiend en spannend. Al die nieuwe indrukken! Al die kinderen die ze niet konden verstaan maar die hen wel heel interessant vonden en dus voortdurend tegen hen aan praatten. Deze eerste schooldag was de enige keer dat één van de kinderen zich liet ontvallen naar Nederland terug te willen. Daarna hebben we dat nooit meer gehoord!
En binnen 3 maanden spraken alle drie de kinderen vloeiend Engels! Een vaardigheid die André en ik hoogst waarschijnlijk nooit onder de knie zullen krijgen!

Settelen

En al lijkt het een vakantie, je weet dat dat het niet is natuurlijk!
Behalve leuke dingen doen is het ook zaak om je leven in te gaan richten zodat je je centen kunt verdienen om te leven.
André ging z'n eigen zaak voortzetten, z'n metaaldraaierij. Hier heet het dat hij 'tool and die maker' is.
Zijn bedrijfje ging dan ook AVL Tool and Diemaker Inc. heten.
Om dat te registreren moesten we naar de lawyer. We vonden een goeie in St. Catharines en daar zijn we uiteindelijk altijd gebleven voor alle juridische zaken die afgehandeld moesten worden.
De werkplaats hadden we al gevonden tegelijkertijd met het huis en nu moest die schoongemaakt worden. We kregen hulp van werknemers van onze vriend hier en ook de kinderen hebben een dagje geholpen.
De container was een paar dagen na onze aankomst ook gekomen en tegelijkertijd gingen de oude eigenaars naar hun nieuwe stek.
Het huis was pico bello achtergelaten. Het was zo te zien nog niet zo lang geleden helemaal van binnen geschilderd. Er zaten ook bijna geen gaatjes van spijkers in de muren. En het was brandschoon! Heerlijk!
Toch ben ik met een emmertje sop en een dweiltje aan de gang gegaan. En met iedere schone deur en kast werd het huis meer eigen!
En daarna gingen de spullen erin. Eerst de grote dingen. De banken en bedden. De bedden werden gelijk opgemaakt en de kinderen gingen hun eigen dozen uitpakken.
In Nederland hadden we alle dozen genummerd en er waren lijsten met alles wat erin zat. In het Engels want die lijsten waren nodig voor het invoeren van al het spul dat we over lieten komen.
Ook de werkplaats moest weer helemaal ingericht worden. Er werd een kleine kraan gehuurd en zo werd alles weer uit de container gehesen. Al met al was het een hele toestand maar de moeite waard. Het is onbetaalbaar om allemaal nieuwe draaibanken en dergelijke te moeten kopen!
We hadden voor het huis niet zoveel apparaten meegenomen. De elektra is hier anders en je hebt converters nodig om de juiste voltage te krijgen. In Nederland is alles afgestemd op 220-240 Volt en hier in Canada is het 110-120. Daarom hebben we de wasmachine, de droger en andere apparaten van de verkopers van het huis overgenomen. Dat hadden we van tevoren al geregeld en behalve de naaimachine, onze Nederlandse televisie en videorecorder (en converters) hadden we geen apparatuur mee. Dus hoefden we ook niet een zware wasmachine of koelkast naar binnen te dragen. Dat stond er allemaal al. Ideaal!
Nog even over die Nederlandse video's, alle kinderfilms op video en de opgenomen familiefilms wilden we nog steeds kunnen blijven bekijken. Het systeem is hier echter anders dan in Europa en een Europese film werkt niet in een recorder hier. En een Europese videorecorder werkt ook weer niet via de televisie van hier. Vandaar dat we een T.V. en een videorecorder mee hadden genomen uit Nederland.

We hebben een behoorlijke grote tuin en een hoop gras! Er was een handmaaier achtergebleven en de eerste weken hebben we die gebruikt. Want het gras groeit gewoon door dus ook dat moest gebeuren in de tussentijd. En hoewel we geen hekel hebben aan dat werk waren we dat gedoe met dat handdingetje gauw zat. Dat duurde dagen! En tegen de tijd dat je klaar was kon je weer opnieuw beginnen!
Dus het eerste grote ding wat werd aangeschaft was een lawn mower waar je op kunt zitten! Sinds die tijd heeft André altijd zingend dat werk gedaan.
Ook moesten we nog onze  healthcards regelen. Onze Social Insurance Number cards hadden we al voor André en mijzelf. Voor de kinderen was dat niet persé nodig.
En in de laatste week van de vakantie hebben we het schooltje bezocht. Campden Public School
In Nederland zou Saskia, onze oudste dochter inmiddels naar de brugklas gegaan zijn maar hier duurt de lagere school 2 jaar langer. Pas als de kinderen 14 jaar zijn gaan ze over van elementary school naar high school. Het was wel zo prettig voor haar om nog samen met haar broer en zus naar een meer beschermde omgeving te gaan die eerste jaren.
Het was immers allemaal al spannend genoeg!

Vier weken Vakantie

De eerste 4 weken was het nog vakantietijd voor de kinderen.
En aangezien we op een heel nieuwe plek waren met een grote tuin en van alles om te ontdekken voelden zij zich voornamelijk alsof ze op een lange, heerlijke vakantie waren.
We hebben uiteraard ook allerlei zaken geregeld (daarover later meer) maar dat ging allemaal op een ontspannen manier.
We hebben tussendoor ook van alles bezocht, zoals Balls Falls ,hier vlakbij.
Ook hebben we een strandje aan lake Erie en een park aan Lake Ontario bezocht. Ons huis staat in het stukje land tussen deze meren, Niagara Peninsula (schiereiland) ook wel genoemd, en dus zijn beide meren goed te bereiken. Niagara Peninsula
En uiteraard hebben we Niagara Falls bezocht! Heel erg indrukwekkend! Niagara Falls

Filmen

Van André's moeder hadden we een filmcamera gekregen.
Met het verzoek om maar veel te filmen en de filmpjes op te sturen naar haar, dan zou zij ze wel verspreiden onder alle familie.
En gefilmd hebben we, of eigenlijk heb ik, want ik vond het heel leuk om te doen. En er zijn in het begin zoveel nieuwe dingen te zien en dus ook te filmen.
Het begon al in Nederland. daar hebben we voor onszelf nog wat in de omgeving van ons oude huis gefilmd. En de weg naar oma en opa. En naar het zwembad. En bij andere familieleden in huis. Enzovoort.
En dan wat van het afscheid, de vliegreis, de aankomst en de eerste dagen in Canada.
In Canada was er zoveel om te filmen; Het huis, het gastenverblijf, de grote tuin, de eekhoorns, de anders-dan-in-Nederland vogels, de postbode en de leuke mailbox en ga zo maar door.
In no time had ik een bandje vol en kon ik het opsturen naar Nederland.
Let wel, dit was vóór het Skype- en facebook-tijdperk!

Voordat we de filmpjes opstuurden namen we het wel eerst voor onszelf over op VHS banden. En zo hebben we een kast vol met beeld en geluid van ons emigratie avontuur. Een (voor ons) kostbaar bezit!

De eerste dag

We waren al vroeg wakker, die eerste dag. Om kwart over 5 stonden we op.
We hielden het niet langer uit "in bed"omdat we ten eerste naar verhouding vroeg waren gaan slapen, om half 10 al. Ten tweede was onze biologische klok nog ingesteld op Nederlandse tijd. En ten derde, de allerbelangrijkste reden denk ik, lagen we zeer beroerd!
Met alleen een dunne slaapzak tussen jouw lijf en een linoleum vloer slaap je niet echt goed. Voortdurend lagen onze schouders en heupen in de verdrukking!
We liepen al vroeg buiten. Onze nieuwe omgeving verkennen.

We hadden een auto "gekregen" van onze vriend hier in de buurt. En dus konden we met de auto ook nog verder de omgeving verkennen.
We zijn bij het strand in Grimsby geweest en naar het plaatselijke zwembad.
Bij de Giant Tiger kochten we wat goedkope matjes en dekentjes omdat we zeker nog twee nachten in het gastenverblijf zouden moeten slapen en we nog niet wisten wanneer de containers met onze spullen zouden komen. Omdat we natuurlijk ook geen pannen en borden en bestek en alles wat je zoal nodig hebt om een huishouden te voeren hadden, gingen we voortdurend uit eten. Dat was wel apart voor ons doen!
Onze hond Tessa had ondertussen de tijd van haar leven met die grote tuin!
En ook met de hond van de "oude eigenaars", die er immers ook nog was.

Ondanks de ongemakken waren we voornamelijk blij en tevreden om eindelijk in Canada te zijn!
In mijn verslag in m'n map met 'alles over de emigratie' heb ik staan dat we ook nog even 'naar huis' hebben gebeld! We voelden ons dus nog niet echt thuis!
Maar dat zou gauw goed komen!

De reis

Het vliegtuig ging pas s'middags dus we hoefden niet voor dag en dauw op. We konden rustig ontbijten met z'n allen en om half 11 kwamen Rob en Greet, André's broer en z'n vrouw, met hun wat grotere auto om ons te helpen naar het vliegveld te brengen. We hadden in totaal 9 koffers en Tessa in de reisbench en nog wat kleinere tassen die als handbagage mee zouden gaan. Voor 5 personen zou dat moeten kunnen.
Op Schiphol kwamen ook de andere naaste familileden om afscheid te nemen.
Alleen één zus van mij met haar gezin was er niet want zij waren op vakantie. We hadden eerder op de dag wel met haar gebeld.
Met z'n allen hebben we gezellig koffie gedronken op Schiphol.
En toen kwam het moment van afscheid nemen. Mijn moeder huilde, André's moeder huilde, diverse nichtjes van de kinderen huilden.....anderen deden hun best om zich groot te houden....En wij? Wij waren waarschijnlijk te opgewonden om heel erg verdrietig te zijn.
Het was een beetje een opluchting om eindelijk door die deur te stappen en na het laatste zwaaien gewoon met z'n vijfen te zijn.
Op naar het nieuwe leven!
Eerst moesten we natuurlijk weer wachten voordat we het vliegtuig in mochten. En we hadden ook nog 3 kwartier vertraging!
Toen we eindelijk op onze plek zaten en het vliegtuig begon te rijden hebben we nog gezwaaid naar wat mensen op het uitkijkterras buiten. We konden niet zien wie het waren omdat het te ver weg was maar later hoorden we dat mijn moeder en broer met z'n vriendin daar op dat moment hadden gestaan.

En toen was het 'Dag Nederland...tot ooit!'

De reis ging prima. Het was voor de kinderen, 12, 10 en 8 jaar oud, een hele zit. Ze zaten voor het eerst in hun leven in een vliegtuig en dan gelijk zo'n lange reis!
In Toronto aangekomen moesten we via 'Immigration' omdat de kinderen nog moesten "landen". En ook de hond ophalen kon daar. Verder geen problemen bij de douane.
We werden opgehaald door een werknemer van onze kennis in Ontario en die bracht ons naar ons huis.

Het was inmiddels avond geworden en met het tijdsverschil van 6 uur waren we het inmiddels behoorlijk zat!
De vorige eigenaars van het huis zouden nog een paar dagen in ons huis verblijven, voordat zij naar Duitsland terug gingen emigreren, dus konden we niet gelijk in het huis.
Wel konden we in het gastenverblijf wat er ook bij hoorde. Daar stond alleen niets in.
En omdat de container er nog niet was en we dus geen bedden hadden moesten we op de grond slapen.
We hadden één luchtbed en twee slaapzakken mee genomen in het vliegtuig, die hadden we nog gevonden bij het bijeen rapen van de "laatste" spullen, en daar moesten we het mee doen.
Vanwege de hond konden we niet naar een motel, anders hadden we dat wel gedaan.
Tessa, de hond was trouwens totaal ontregeld uit het vliegtuig gekomen. Ze had onderweg naar de auto zelfs een toevalletje gekregen, zo beroerd voelde zij zich na al die uren in het laadruim.
Maar nu begon ze weer een beetje op te knappen.
Behalve dat we moe waren hadden we ook allemaal honger. Dus gingen we even snel naar McDonalds in het dorp.
Terug in het gastenhuisje keken we vertwijfeld naar de vloer en de twee slaapzakken en het ene luchtbed...dat werd loten! Bart, onze zoon had het geluk dat hij het luchtbed trof en de rest ging op de slaapzakken liggen. We hadden ook nog twee kussens en verder met grote handdoeken en truien en dikke sokken maakten we het ons zo comfortabel mogelijk.
Om half 10 plaatselijke tijd gingen we slapen. In Nederland was het inmiddels half 4 s'nachts. De tijd waarin onze lichamen nog leefden.
Wat waren we moe!

Huis in Nederland verkocht

Op de valreep hebben we gelukkig nog ons huis kunnen verkopen.
Er waren eerder al onderhandelingen geweest met de aspirant koper en uiteindelijk waren we overeengekomen betreffende de prijs en een paar dagen voor ons vertrek zijn de papieren getekend.
Toch wel een hele opluchting dat dat niet als 'zorg' mee naar Canada genomen hoefde te worden!