Rijbewijs

In Canada moet je als Nederlander een nieuw Canadees rijbewijs halen.
En dat gaat niet zomaar door naar een instantie te stappen en een bedragje te betalen.....nee, je moet er echt voor afrijden! Twee keer zelfs!
Eerst ook nog je 'Written Test' en als je daarvoor geslaagd bent kun je een afspraak maken voor je eerste deel van je rijbewijs. Met je geschreven test heb je je G1 op zak, daar mag je mee oefenen met een persoon naast je die al enkele jaren zijn rijbewijs heeft. Dan hoop je dat je gauw terecht kunt voor je G2. Dat is echt afrijden met een examinator naast je. En daarna moet je nog een keer voor je G. Zodat je ook in het donker en op de snelweg mag rijden! ;-)
Wij hadden van tevoren in Nederland internationale rijbewijzen gehaald maar als je in Canada woont zijn die maar beperkt geldig. Heel raar eigenlijk, wij als inwoners van Canada mochten officieel niet rijden met onze rijbewijzen uit Nederland terwijl onze gasten die nauwelijks de weg weten en soms ook niet de iets andere regels kennen, gewoon legaal rond reden!
De geschreven test vonden we "een eitje" maar het afrijden werd een ander verhaal!
André slaagde gelukkig gelijk voor beide delen maar ik zakte voor ieder deel een keer.
Twee keer gezakt dus. Dat is echt balen! Terwijl je al 20 jaar in Amsterdam en omstreken zonder ongelukken gereden hebt vertelt zo'n "snotneus" -het was een hele jonge examinator die ik had- dat je eigenlijk niet kunt rijden!
En het "grappige" was ook dat ik naar de "plaats des onheils"  reed met de auto om daar te horen te krijgen dat ik niet alleen mocht rijden (zonder toezicht ;-) en daarna weer vrolijk (nou ja, niet echt vrolijk natuurlijk als je gezakt bent!) in de auto stapte om naar huis te rijden!
Ik was dan ook blij toen ik dat eindelijk achter de rug had en nu rij ik al weer 10 jaar rond zonder problemen!
Getting an Ontario Driver's License

De taal

De Engelse taal is voor de meeste Nederlanders geen enkel probleem.
Dus ook voor ons niet in het begin.
Je kunt je altijd wel duidelijk maken, soms met handen en voeten, maar een basiskennis van het Engels heeft iedere Nederlander wel in zich.
Vooral de kinderen pakken het heel makkelijk op en spreken binnen no time zonder accent de Engelse taal. Op school kregen zij een half jaar extra engelse les, E.S.L. Dat betekent English as a Second Language. Maar ik denk dat ze het meeste leerden van de gewone omgang met andere kinderen en de juffen en meesters.
Voor ons, volwassenen, ging het iets anders.
Als je geen angst hebt om Engels te spreken kun je je overal goed redden, maar je spreekt uiteraard met een dik accent. Wat vragen oplevert, zo van "Where are you from?" en "Are you Dutch?" met daar achter aan "I have a Dutch cousin" or "....Dutch parents" of wat dan ook.
Opvallend veel mensen hier hebben Nederlandse wortels. Maar het valt ook op dat de meesten geen Nederlands hebben leren praten van hun ouders. Of ze spraken het wel als klein kind wat over ging toen ze naar school toe gingen. En vaak weten ze alleen enkele woorden in het Nederlands, zoals bijvoorbeeld 'Deugniet'!
Op het moment dat je vrienden krijgt en echte gesprekken wilt voeren is het in het begin wel eens moeilijk om precies te vertellen wat je bedoelt.
Gevoelens, bepaalde uitdrukkingen...dan sta je wel eens met een mond vol tanden. En ga je dus ook wel eens de mist in. Ik bedoel maar; 'Dat slaat als een tang op een varken' vertaal je niet als 'That hits like pincers on a pig'! Later leerde ik om "That makes no sense! " te zeggen!
Maar geduld loont. Als je je tussen de mensen begeeft leert het snel. En Canadesen zijn behulpzaam genoeg. Ze zullen je niet gauw corrigeren maar je kunt altijd vragen hoe je iets precies moet zeggen.
Nee, ik heb nooit het gevoel gehad dat de taal een probleem was! Ook al heb ik nog steeds wel eens moeite, als ik een woord niet weet, maar er is niemand die je er op aan kijkt. Ze zijn immigranten gewend hier! En de Canadese bevolking is over het algemeen erg aardig!