Als dan de container op weg is en het afscheidsfeest geweest is dan is er niets anders meer dan zelf ook vertrekken. Wij hadden echter nog drie dagen te gaan voordat "ons vliegtuig ging".
En dus hang je nog wat rond. Nog even hier op de koffie, nog even daar een laatste boodschap doen.
De kinderen hadden her en der gelogeerd en waren zelfs op kamp geweest in die laatste weken. Ze kwamen terug met wasgoed en herinneringen.
De allerlaatste dag verkasten wij naar het huis van mijn zus, en droegen we de auto over aan de koper.
Zus en een broer van Andre zouden ons de volgende dag naar Schiphol brengen.
Maar eerst moesten we al onze laatste spullen inpakken. Dat viel niet mee! We hadden behoorlijk wat koffers nodig en ook de hond ging mee. Onze hond, Tessa, was al behoorlijk op leeftijd en vooral daarom hadden we besloten haar gewoon mee te verhuizen. Dat was gemakkelijker dan we van tevoren gedacht hadden. Zij zou gewoon mee mogen, in een reis"hok", als "1 stuk bagage". Ook in Canada zou ze niet in quarantaine hoeven, dus dat was heel fijn! Voor ons en voor de hond.
Maar eerst naar m'n zus. Mijn moeder kwam ook om ons nog eens lekker te knuffelen en om afscheid te nemen, dus het was een volle bak!
De laatste avond werd er patat gehaald. Met kroketten, frikadellen en kaassoufflees! Want ja, daar moesten we het in Canada zonder doen voortaan!
Het was een gezellige avond!
2 comments:
Hee, je hebt er weer wat op gezet, zie ik nu inene. Heb je weer tijd ? Wel leuk trouwens om het verhaal vanuit jouw perspectief te lezen. Wij waren met vakantie in Italië toen jullie vertrokken, dat weet ik nog wel. En nu woon je alweer 10 jaar daar. Wat gaat de tijd toch enorm snel.
Dankjewel!
Ja, wat een tijd alweer, he?
Post a Comment