Spijt

Als ik moet zeggen welke vraag mij het meest gesteld is in de afgelopen tien jaar, dan is het na de 'waarom' en 'waarom hier' vraag, de vraag 'of we ooit spijt gehad hebben van onze emigratie.'
En net als ik het moeilijk vind om de 'waarom vraag' te beantwoorden; "Waarom?"  "Nou gewoon daarom. Daar hadden we plotseling gewoon zin in."  "En waarom hier?" "Nou dit kwam op ons pad. Daarom."
(Er zijn ook wat praktische redenen die je in het begin van dit blog kunt vinden maar ik heb het nu over het gevoel))
De 'spijt vraag' is ook een tricky vraag.
Spijt heb ik er niet van dat we het in elk geval hebben geprobeerd. Hoewel je een tienjarig verblijf niet meer met 'proberen' kunt aanduiden. Ik geloof  in het gezegde dat je geen spijt hebt over de dingen die je hebt gedaan maar wel over de dingen die je niet hebt gedaan omdat je het niet aandurfde, om wat voor reden dan ook. Wij hebben het gedaan. Dat emigreren waar we van droomden. En ik hoef dus geen spijt te hebben. En eerlijk waar, dat heb ik ook niet. Nooit gehad ook.
Altijd heb ik beseft dat ook in Nederland het leven niet altijd over rozen gaat, dus bij de eerste de beste moeilijkheid ben ik niet meteen gaan denken dat ik beter in Nederland had kunnen blijven. Wat dat betreft zijn wij heel realistisch van aard.
En de emigratie heeft ons zoveel nieuwe dingen gebracht die we anders nooit hadden ondervonden.
We hebben zoveel meegemaakt, gezien, geleerd.....dingen die ik niet had willen missen.
Maar nu zijn we al tien jaar hier en heeft het leven (al lang) weer 'normale' vormen aangenomen.
We zijn zodanig gewend aan ons land, onze woonomgeving, de cultuur, de taal....dat het avontuur wel weg is. En soms kijk ik stiekem om me heen voor de volgende kick. En dan besef ik dat ik dat uit iets anders moet halen want wij gaan niet weer emigreren. En dan denk ik gelijk dat ik dat toen ook had kunnen doen.
We hadden kunnen reizen, nieuwe dingen zien, nieuwe mensen spreken....Nieuwe uitdagingen zonder onze familieleden achter te laten.
Maar tegelijkertijd is dit wat het is. Ik denk ook dat dingen gaan zoals ze voorbestemd zijn. Dus is het goed zo.
Maar na de vraag of we spijt hebben zou de volgende vraag kunnen zijn; 'Zou je het iedereen aanraden om te emigreren?'  En dan moet ik toch zeggen; "Nee. Zeker niet als je ongelukkig bent waar je bent."
Als vlucht gaat het nooit werken. Je neemt jezelf mee. Wel als je het als een groot avontuur ziet. Maar hou elke mogelijkheid open om je te bedenken. De consequenties zijn groot als je een fout begaat met een emigratie. Het kost een hoop geld. Je laat een hoop achter. En je kunt niet zomaar terug als je niet nog meer geld achter de hand hebt.
Geen spijt dus, maar na tien jaar wel een een groot besef dat het geluk niet zit in de plek waar je woont, en de mensen om je heen. Het geluk zit in jezelf.