Tuesday, May 10, 2011

25 jaar getrouwd

Afgelopen maand waren Andre en ik 25 jaar getrouwd.
We hadden een leuk feest gepland in de buurt. En ondanks dat ik uiteraard niet iedereen uit Nederland verwachtte te zien, hebben we toch alle mensen die we, als we in Nederland zouden zijn gebleven, uitgenodigd zouden hebben, nu ook een uitnodiging gestuurd. En er kwamen er een heleboel. Mijn moeder en bijna alle zwagers en neven en nichten waren erbij en al mijn broer(s) en zussen. En van Andre's kant waren er ook een stuk of wat. Verder waren er de vrienden die we hier hebben en zo hadden we een leuke club bij elkaar.
Uiteraard zijn we dankbaar voor de mooie dag met zoveel lieve dierbaren, maar toch wil ik even een andere, negatieve kant van dit alles benadrukken, voor heel eventjes maar, en dat is dat er ook veel mensen NIET waren. Je kunt uiteraard niet verwachten dat mensen zich voor jou in de kosten gaan steken. En soms kan het ook gewoon niet, vanwege het geld of de gezondheid.
En dus moet je als emigrant accepteren dat je cluppie op zo'n jubileum kleiner is dan je zou willen.
Ook merk je heel duidelijk op zo'n feest dat je, als je eerst een tijd van je leven in het ene werelddeel woont en daarna in een ander deel, ver weg, automatisch verschillende groepen mensen om je heen hebt. Die van voor de emigratie en die van na de emigratie. En vaak spreken ze ook nog verschillende talen, hoewel dat bij ons wel meeviel, bijna iedereen sprak nederlands, al was het maar een klein beetje.
Wanneer je emigreert gaan er heel veel deuren voor je open maar er gaan er dus ook een paar dicht. Altijd al je vrienden en familie bij jou op je gedenkmomenten en feestelijke bijeenkomsten, is zo'n deur die dicht gaat. Dat kan gewoon niet meer. Maar als emigrant leer je je ook heel goed aanpassen dus is dat ook weer iets waar je genoegen mee leert nemen. En geniet je van alles wat wel lukt en de manier waarop je weer extra verrast word, juist omdat je zo ver weg bent voor velen.
Wij hebben in elk geval genoten!


4 comments:

duijsensfamily said...

Goed te horen dat jullie een leuk feest hadden en dat veel mensen positief op jullie uitnodiging hebben gereageerd door te komen.
Ook ik snap dat niet iedereen zich in de onkosten kan steken, MAAR..... gek genoeg wordt het wel van jezelf verlangd als er mensen in NL een feest geven.
Dat je dan niet komt vinden ze raar of niet leuk. Niet iedereen, maar sommige wel.
Het is een blijft een feit dat de afstand van Nederland naar Canada groter is dan van Canada naar Nederland....
Leuk om steeds jullie ervaringen te lezen die werkelijk heel zinvol zijn als beginnend emigrant.
Thanks voor dat!

Angelieke said...

You're welcome Claudia!

En ja, je hebt gelijk, dat de afstand van Nederland naar Canada voor sommige mensen in Nederland groter wordt bevonden dan onze afstand, in hun ogen, van Canada daarheen.
Ik wil niemand voor het hoofd stoten en hoop dan maar dat niemand die dit leest zich aangesproken voelt maar idd hebben we ook afzeggingen gekregen van mensen waarbij ik het gevoel had dat ze dachten; "Jullie waren ook niet op op ons feest!' Dat wij voor iedere gelegenheid in Nederland moeten reizen, en dus grote kosten maken, wordt niet altijd aan gedacht.
Daarbij, en daar hebben wij verder geen last van, maar je hoort heel vaak dat het ook niet zo vanzelfsprekend is dat er door familie in Nderland slaapplaatsen aangeboden worden en auto's uitgeleend, terwijl men wel verwacht van ons dat we onze deuren open zetten voor onze gasten.
Nogmaals; hebben wij geen last van; familie (van mij) voel je niet aangesproken, maar dat is zover ik het vaak hoor wel een veel voorkomende klacht onder de emigranten.

Marjorie said...

Het feestje (en trouwens de hele week) was hartstikke leuk. Dat hebben de mensen die er niet bij waren dan gewoonweg gemist ;-)

Angelieke said...

De comments zijn verdwenen en ik weet niet waarom eigenlijk. Sommigen had ik zelfs nog niet gepubliceerd maar ik had ze wel al gelezen.
Mijn excuses.